چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟

تعریف توکن (Token)؛ تفاوت توکن و کوین در ارزهای دیجیتال

توکن (Token) رمزارزی محسوب می‌شود که بلاک چین اختصاصی ندارد. به همین دلیل توکن‌ها از سایر بلاک چین‌ها برای توسعه استفاده می‌کنند.

دنیای ارزهای دیجیتال پر از جزییاتی است که شناخت همه آن‌ها کار چندان آسانی نخواهد بود. دو واژه متداول در مباحث مربوط به رمزارزها، توکن و کوین است. درک تفاوت توکن و کوین برای افرادی که می‌خواهند در این زمینه مطالعات و فعالیت‌های گسترده‌ای داشته باشند ضروری است. بسیاری از تریدرها نیز هنوز انواع توکن را به خوبی نمی‌شناسند و نمی‌توانند عبارتی مشخص برای تعریف توکن بیان کنند.

تعریف توکن

توکن (Token) رمزارزی محسوب می‌شود که بلاک چین اختصاصی ندارد. به همین دلیل توکن‌ها از سایر بلاک چین‌ها برای توسعه استفاده می‌کنند. در مقابل کوین ارز دیجیتالی است که روی بلاک چین اختصاصی توسعه یافته است. برای مثال اتریوم یک کوین محسوب می‌شود که در بلاک چین اتریوم طراحی شده است اما تتر ERC20 توکنی مبتنی بر بلاک چین اتریوم است. در نتیجه مهمترین تفاوت توکن و کوین در چگونگی برخورداری از بلاک چین مستقل است.

از مهمترین بلاک چین‌های شناخته شده جهت توسعه توکن‌ها می‌توان به اتریوم (ETH)، بیت کوین (BTC)، لایت کوین (LTC) و کاردانو (ADA) اشاره کرد. توکن‌های مشهور زیادی نیز در صرافی‌های ارز دیجیتال وجود دارد. تتر (USDT)، چین لینک (LINK)، آوی (AAVE) جزو مشهورترین و موفق‌ترین توکن‌های توسعه یافته تا به امروز هستند.

آمار دقیق توکن‌ها و کوین‌ها دائما در حال تغییر است. علاوه بر ایجاد توکن‌های جدید در بازار ارزهای دیجیتال توسط شرکت‌ها و بنگاه‌های اقتصادی سراسر دنیا، برخی از توکن‌ها پس از مدتی بلاک چین اختصاصی خود را ایجاد کرده و به آن مهاجرت می‌کنند. برای مثال ترون (TRX) در ابتدا روی بستر اتریوم توسعه داده شد اما پس از مدتی توانست بلاک چین اختصاصی خود را داشته باشد و حتی بستر توسعه توکن‌هایی مثل تتر TRC20 را فراهم کند.

هر کوین یک توکن است

تعریف توکن با استفاده از اشاره به تفاوت توکن و کوین در بلاک چین برای فهم بیشتر موضوع و بر اساس ذهنیت‌ و ادبیاتی است که در بین فعالان حوزه رمزارزها رایج است. از نظر عملی Ethereum نیز یک توکن برای بلاک چین اتریوم محسوب می‌شود. احتمالا اصطلاح توکن بومی را شنیده‌اید. در این مواقع گفته می‌شود Ethereum توکن بومی بلاک چین اتریوم است.

تفاوت توکن و کوین در طراحی و توسعه

تفاوت توکن و کوین از منظر طراحی و توسعه بسیار زیاد است. ساخت توکن دردسرهای بسیار کمتری نسبت به توسعه یک بلاک چین جدید دارد. همچنین ایجاد بلاک چین جدید نیاز به هزینه‌های اجرایی و مهندسی فراوان خواهد داشت. در نتیجه بسیاری از پروژه‌های کوچک و متوسط ترجیح می‌دهند نخست توکن خود را توسعه داده و در صورت تحقق اهداف اولیه، بلاک چین اختصاصی نیز طراحی کنند. این توکن‌ها برای عرضه از فرایند ICO استفاده می‌کنند تا کاربران از طریق صرافی‌ها توکن‌های جدید را با قیمت‌های معمولا ارزان خریداری کنند و سرمایه اولیه هنگفتی برای پیشروی پروژه به دست آید. در ادامه هر چقدر پروژه موفقیت‌های بیشتری کسب کند، درخواست‌ها برای خرید توکن بیشتر شده و قیمت آن افزایش پیدا خواهد کرد.

نحوه خرید و ذخیره‌سازی توکن و کوین

تفاوت توکن و کوین تنها مربوط به بستر و نحوه طراحی نیست؛ بلکه نگهداری از این دو دارایی نیز شرایط متفاوتی دارد. کیف پول‌های نگهداری توکن و کوین متفاوت است. توکن‌ها در کیف پول‌های بلاک چین میزبان ذخیره می‌شوند. در حقیقت توکن‌های مبتنی بر بلاک چین A، باید روی کیف پول‌ها و آدرس‌های بلاک چین A ذخیره شوند. در مقابل امکان ذخیره‌سازی کوین‌ها روی کیف پول و آدرس دیگر کوین‌ها وجود ندارد. برای مثال توکن‌های مبتنی بر اتریوم در کیف پول‌های اتریوم ذخیره خواهند شد اما بیت کوین یا توکن‌های مبتنی بر بیت کوین نمی‌توانند در این کیف‌پو‌ل‌های اتریوم ذخیره شوند.

لازم به ذکر است امروزه برای بسیاری از کوین‌های مطرح در سایر بلاک چین‌ها نیز توکنی طراحی شده است. این توکن‌ها یکی از انواع استیبل کوین‌ها هستند. برای مثال توکنی برای بیت کوین طراحی شده که قیمت آن همیشه مساوی بیت کوین است اما در شبکه بلاک چین قابلیت خرید و فروش یا ذخیره‌سازی دارد. این توکن‌ها در حال گسترش هستند و در حال حاضر بیشتر برای کوین‌های مطرح مثل بیت و اتریوم وجود دارند.

انواع توکن

توکن‌ها ویژگی‌ و قابلیت‌های متنوعی دارند. به همین دلیل می‌توان انواع توکن را دسته‌بندی کرد تا شناخت و بررسی آن‌ها راحت‌تر صورت پذیرد. یکی از دسته‌بندی‌های مرسوم توکن بر اساس مثلی (Fungible) و غیرمثلی بودن (Non-fungible) صورت گرفته است. اصطلاح تعویض‌پذیر بودن (Fungible) بدین معنا است که یک دارایی با واحد‌های دیگر قابل تعویض است یا خیر. در حقیقت دارایی تعویض‌پذیر ارزش ثابت و مشخصی دارد و به راحتی با سایر واحد‌ها مقایسه می‌شود. برای مثال اسکناس ۱۰ هزار تومانی ارزشی ثابت دارد و با یک اسکناس ۱۰ هزارتومانی دیگر یا با دو اسکناس ۵ هزار تومانی قابل تعویض است.

برخی از دارایی‌ها غیرمثلی و تعویض‌ناپذیر هستند. برای مثال لپ‌تاپ یا خودرو کالایی غیرمثلی است. گرچه مدل‌های مشابه آن در بازار موجود است، اما جزییات کالای مورد نظر شما با سایر نمونه‌ها تفاوت‌هایی خواهد داشت.

توکن غیرمثلی (NFT) دارایی دیجیتالی است که خاصیت منحصر به فرد بودن و گاهی هم ویژگی کمیابی را دارد. این دارایی روی بلاک چین ذخیره می‌شود و ارزش‌گذاری آن همیشه ثابت نیست. آیتم‌های بازی‌های کامپیوتری، آثار هنری، بلیت رویداد‌ها و … از جمله توکن‌های غیرمثلی به وجود آمده در دنیای بلاک چین است که معمولا توسط مالک دارایی یا کارشناسان بازار قیمت‌گذاری می‌شود.

می‌توان گفت بخش اعظمی از توکن‌های موجود در صرافی‌ها مثلی و قابل تعویض هستند و شاید ۱ درصد از توکن‌های توسعه داده شده جزو دسته غیرمثلی محسوب می‌شود. البته با توجه به استقبال کاربران از این توکن‌ها و افزایش فروش کالاها و خدمات مختلف در بستر بلاک چین، به نظر می‌رسد در آینده شاهد گسترش توکن‌های غیرمثلی باشیم.

انواع توکن مثلی

توکن‌های غیرمثلی بخش کوچکی از بازار را شامل می‌شوند. به همین علت دسته‌بندی مشخص و دقیقی برای آن‌ها وجود ندارد. در مقابل تعداد توکن‌های مثلی بسیار افزایش پیدا کرده است و سه دسته کلی برای آن ها تعریف شده است.

توکن کاربردی

توکن کاربردی (Utility Token) مهمترین نوع از انواع توکن مثلی است. این دارایی رمزارزی است که در مواردی مثل پرداخت هزینه‌ها و امور مالی یا خرید کالا و خدمت کاربرد دارد. بخش زیادی از توکن‌های موجود در بازار جزو دسته کاربردی محسوب می‌شوند. قیمت این توکن‌ها با توجه به حجم عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و پشتوانه مشخصی ندارند. همچنین قیمت این توکن‌ها نشان‌دهنده ارزش یا اعتبار شرکت مالک پروژه نخواهد بود اما تاثیرپذیری متقابلی بین قیمت ارز دیجیتال و کیفیت، اعتبار، سرمایه و پتانسیل‌های بالفعل و بالقوه شرکت وجود دارد.

توکن اوراق بهادار

توکن اوراق بهادار (Security Token) رمزارزی است که مالک آن دارنده بخشی از دارایی شرکت یا سود پروژه یا فعالیت‌های مشخص خواهد بود. این نوع توکن شباهت زیادی به سهام عرضه شده در بورس اوراق بهادار دارد.

توکن‌هایی که می‌خواهند به عنوان اوراق بهادار شناخته شوند باید توسط کشور میزبان پروژه بررسی و تایید صلاحیت شوند. در حقیقت کشور میزبان پروژه، باید ارزش واقعی فعالیت‌ها و سرمایه شرکت را بسنجد و سپس قیمت توکن و حجم قابل عرضه مشخص شود.

توکن حاکمیتی

توکن حاکمیتی (Governance) رمزارزی است که مالک آن می‌تواند در تصمیمات و تعیین سرنوشت شبکه مشارکت کند. داشتن این توکن به فرد اجازه خواهد داد تا در نظرسنجی‌ها و رای‌گیری‌ها شرکت کند. یونی سواپ (Uniswap) یکی از شناخته‌شده‌ترین توکن‌های حاکمیتی است. توکن‌های حاکمیتی نوعی توکن کاربردی محسوب می‌شوند که ویژگی‌ها و امتیازهای بیشتری را به مالک خود ارائه می‌دهند.

جمع‌بندی

تفاوت توکن و کوین یکی از مفهومی‌ترین مفاهیم کریپتو کارنسی است. تعریف توکن با چند جمله ساده قابل انجام است اما درک صحیح آن و شناخت انواع توکن‌ها و کوین‌های مختلف می‌تواند زمینه را برای مطالعه اصطلاحات، مقالات و گزارش‌های تحلیلی و تجربی بازار رمزارزها آماده کند.

احتمالا در آینده نیز همچون سالیان گذشته شاهد افزایش توکن‌ها و کوین‌ها باشیم اما به نظر می‌رسد سرعت رشد تعداد توکن‌ها بیشتر باشد. همچنین توکن‌های غیرمثلی در ماه‌های گذشته محبوبیت بیشتری پیدا کرده‌اند و در برخی موارد به عنوان یک دارایی ارزشمند محسوب می‌شوند.

به وجود آمدن دسته‌ای جدید در انواع توکن‌ها نیز چندان بعید نیست؛ همان طور که توکن‌های حاکمیتی نسبت به سایر رمزارزها عمر کمتری دارند و به واسطه یک خلاقیت در روش اجماع شبکه به وجود آمدند. همچنین اضافه شدن مفهومی جدید در کنار توکن و کوین هم نمی‌تواند دور از انتظار باشد. ماهیت بلاک چین بر پایه خلاقیت استوار است.

تفاوت توکن و کوین ، ارز دیجیتال و ارز مجازی

در این مقاله قصد داریم به بررسی مفاهیم پرکاربرد دنیای رمزارزها همچون توکن ، کوین ، ارز مجازی و ارز دیجیتال و همچنین تفاوت میان آنها بپردازیم.

به گزارش پایگاه خبری بانکداری الکترونیک ، آیا میان توکن ‌ها و کوین‎ها ، ارزهای دیجیتال و ارزهای مجازی تفاوتی وجود دارد؟

به‌طور خلاصه باید گفت: بله متفاوتند. در واقع تفاوت‌هایی میان تمام این عناوین بزرگ و کوچک وجود دارد. برای مثال زمانی که شرکت جی‌پی‌مورگان سکه یا همان کوین JPM خود را ارائه داد، آن را به‌عنوان یک سکه دیجیتال عرضه کرد. درحالی که لیبرای فیسبوک به‌عنوان یک رمزارز معرفی شد و این شاید بخشی از دلایلی باشد که تنظیم‌کنندگان مقررات در سراسر جهان در مورد آن به تکاپو افتادند.

بااین وجود، گرچه سکه JPM و لیبرای فیسبوک در طراحی متفاوتند اما متخصصان این حوزه از منظر غیرمتمرکز بودن هر دوی آنها را رد نموده و این دو را رمزارز قلمداد نمیکنند. اما از آنجایی که این دارایی‎های دیجیتال توسط یک مجموعه متمرکز ارائه شده‌اند، بر همین اساس آنها را یک دارایی متمرکز محسوب نموده و میتوان این دو را پول مجازی (Vitural money) یا ارز دیجیتال (digital currencies) خطاب کرد. متأسفانه این مثال تمام و کمالی نیست؛ چراکه اگر مبنای رمزارز بودن را فقط ماهیت غیرمتمرکز بودن در نظر بگیریم باید گفت رمزارز های دیگری نیز وجود دارند که متمرکزند! و یا حداقل تا حدی میتوانند اینطور باشند.

بنابراین یک رمزارز ، چه دیجیتال و چه مجازی (در ادامه به تفاوت‎های میان این دو میپردازیم) براساس الگوریتم رمزنگاری بسیار قدرتمندی ایجاد میشود که آن را بسیار امن و غیرقابل تغییر میسازد. اغلب رمزارز ها مبتنی بر فناوری بلاکچین هستند و دفترکل توزیع شده‌ (distributed ledger) آنها توسط یک شبکه‌ی رایانه‌ای غیرمتمرکز اجرا و سازماندهی میشود.

همچنین ممکن است رمزارز هایی وجود داشته باشند که مبتنی بر فناوری بلاکچین نباشند. در حقیقت دیجی کش (Digicash) یکی از اولین مدل‎های پرداخت الکترونیک رمزنگاری شده بود که در دهه ۹۰ میلادی عرضه شد و شبکه بلاکچین نداشت.

برای هرچه پیچیده‌تر شدن موضوع باید گفت زیرشاخه‌هایی به‌صورت قراردادی نیز وجود دارند، مثلاً رمزارز های مبتنی بر بلاکچین مدرن. به‌عبارت دیگر نئو (NEO) یک سکه است درحالیکه بایننس کوین (BNB) در واقع یک توکن است. همانطور که برایتان روشن شد فضای کریپتو آکنده از این اصطلاحات گیج‌کننده است، ما در این مقاله در صدد هرچه قابل هضم‌تر و شفاف‌تر شدن این موضوع برآمده‌ایم.

سکه یا کوین چیست؟

سکه‌ها یا کوین ها ، شبکه بلاکچین اختصاصی خود را دارا می باشند. بیتکوین (BTC)، مونرو (XRM) و اتریوم (ETH) نمونه‌هایی از سکه ‌های رمزارز ی هستند. نقاط مشترکشان عبارتنداز: تمام آن‌ها دارای شبکه بلاکچین و دفترکل مستقل خودشان میباشند. بیتکوین از بلاکچین خودش، اتریوم از بلاکچین اتریوم و مونرو نیز از بلاکچین مونرو استفاده میکنند. تمام آنها میتواند ارسال، دریافت و استخراج شوند.

همانطورکه از نامشان برمی‌آید سکه ‌ها تمایل دارند که ویژگی‌های پول را در خود داشته باشند. خصوصیاتی نظیر قابل مبادله، قابل تقسیم، قابل حمل بودن و محدودیت در عرضه. بنابراین سکه ‌ها یا کوین های رمزارز ی به مثابه پول فیزیکی هستند و اگرچه پذیرش آنها در فروشگاه‎ها به کندی پیش میرود، اما میتوان از آنها برای پرداخت در ازای خرید یک محصول استفاده کرد.

بااین‎حال استثنائاتی نیز وجود دارد. مثلاً با اینکه اتریوم ویژگی‌های یک کوین را دارا است، عملکرد آن بسیار فراتر از نقش پولی‌اش میباشد و پلتفرم این رمزارز قابلیت‌های فراوانی دارد.

اصطلاح آلتکوین نیز حتماً به گوشتان خورده است، این اصطلاح از آنجا نشأت میگیرد که آلتکوین‌ها را به منزله‌ی جایگزینی برای بیتکوین قلمداد میکنند. در واقع تمام رمزارز های معرفی شده پس از بیتکوین را آلتکوین می‎نامند. بسیاری از آلتکوین‌ها مانند لایت‎کوین (LTC) و دوج‎کوین (DOGE) فورکی از بیتکوین هستند و از پروتکل متن‌باز بیتکوین استفاده میکنند. اما مونرو و اتریوم علی‌رغم اینکه بطور کلی شبکه بلاکچین مستقل دارند، بازهم آلتکوین تلقی میشوند.

توکن چیست؟

دارایی‌های دیجیتال این قابلیت را دارند که چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟ در محیط یک پروژه مشخص مورد استفاده قرار بگیرند. اولین تفاوت توکن ‌ها و سکه ‌ها در این است که توکن ‎ها به یک پلتفرم بلاکچینی دیگر برای کار نیاز دارند. برای ایجاد توکن ‎ها، اتریوم رایج‎ترین پلتفرم موجود است و این اغلب به دلیل قابلیت قرارداهای هوشمند این پلتفرم است. توکن ‌هایی که بر پلتفرم اتریوم ساخته میشوند معمولاً با عنوان توکن ‎های ERC-20 شناخته میشوند. البته پلتفرم‌های دیگری مانند NEO و Waves نیز برای ایجاد توکن وجود دارند.

هدف توکن ‌ها با کوین ها متفاوت است، اگرچه میتوان از آنها نیز برای انجام امور پرداخت بهره جست که در این صورت به آنها توکن ‌های ارزی میگوند. بسیاری از توکن ‌ها برای استفاده در اپلیکیشن ‌های غیرمتمرکز (DApps) و شبکه‌ی آنها ساخته میشوند. برخی از توکن ‎ها موسوم به یوتیلیتی توکن (Utility token) هستند، هدف اصلی این توکن ‎ها این است که دارندگانش به عملکردهای پروژه دسترسی داشته باشند مانند توکن BAT که یک توکن ERC-20 است که برای تقویت تبلیغات دیجیتال ساخته شده است. تبلیغ‌کنندگان، تبلیغات را با توکن BAT میخرند و بعد از آن این تبلیغات میان ناشران و کاربران موتور جستجو بعنوان میزبان و مخاطب آنها توزیع میشود.

علاوه‎براین سکیوربتی توکن (Security token) که اساساً سرمایه‌گذاری در یک پروژه را نمایندگی میکند، نیز وجود دارد. اگرچه سرمایه‌گذاران در ارزشی که پشتوانه‌ی یک استارتآپ است سهیم میشوند، اما به‎عنوان سهامدار آن استارتآپ تلقی نمیشوند.

مردم این توکن ‎ها را با این ایده که در آینده ارزشمندتر میشوند میخرند، این موضوع در گذشته منشأ رونق تمام ICOها بوده است. موضوع ناراحت کننده آن است که برخی سکیوربتی توکن ‌ها را در پوشش یوتیلیتی توکن میخرند. معمولاً سکیوربتی‌ توکن ‌ها زیر ذره‌بین تنظیم‎کنندگان مقررات قرار دارند و سیاست‎های کامل احراز هویت را شامل میشوند، درحالیکه این موضوع برای بازار ICOها صادق نیست.

آیا ارزهای دیجیتال و ارزهای مجازی متفاوتند؟

خیر، یکی اصطلاحی بسیار انتزاعی است و دیگری کاملاً حقیقی. در واقع این موضوع ساده‌تر از مبحث توکن و سکه است. ارز دیجیتال یک کلیدواژه برای توصیف تمام مدل‎های پول الکترونیکی اعم از ارز مجازی و یا رمزارز است. مفهوم ارزهای دیجیتال اولین بار در سال ۱۹۸۳ در مقاله‌ای که توسط دیوید چائوم تهیه شده بود معرفی شد، او کسی است که بعدها تئوری‎اش را عملی نموده و دیجی‎کش (Digicash) را راه‌اندازی کرد.

ارزهای دیجیتال ویژگی‌هایی را نمایندگی میکنند که تنها در قالب‌های دیجیتال و الکترونیک وجود دارد و برخلاف اسکناس‎ها و سکه ‌های واقعی، محسوس و قابل لمس نیستند. این ارزها فقط به‌صورت آنلاین قابل تهیه و پرداخت هستند و این امر از طریق کیف‎پول‎های الکترونیکی و شبکه‌های مشخص متصل به اینترنت میسر است.

به‎طور معمول برای انجام تراکنش‎ها نیاز به واسطه‌ای نظیر یک بانک نیست و به همین دلیل تراکنش‎ها سریع و با کارمزدی اندک و یا رایگان صورت میپذیرند. خبر خوب این است که ارزهای دیجیتال با پول دیجیتال مترادف هستند.

به‎طور خلاصه میتوان گفت که توکن ‎ها، کوین ها و ارزهای مجازی در زمزه ارزهای دیجیتال قرار میگیرند. ارزهای مجازی هرچند که از نظر تئوریک دیجیتال هستند اما در واقع ماهیتی متفاوت دارند. همانطورکه درسال ۲۰۱۲ بانک مرکزی اروپا برای اولین بار تعریفی برای این اصطلاح ارائه داد، ارز مجازی، پولی دیجیتال است در محیطی غیرقانونی، که بواسطه توسعه دهندگانش صادر و کنترل میشود و برای انجام فرآیندهای پرداخت در میان اعضای یک جامعه مجازی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

مثالی اولیه برای ارز مجازی پول مورد استفاده در بازی‌های ویدیویی است که مبتنی بر رمزنگاری نمی‌باشد. آنها معمولاً در محیط بازی مربوطه وجود دارند و برای باز کردن محتوای جوایز مانند امکانات و انیمیشن‎های جدید مورد استفاده قرار میگیرند.

بنابراین برخلاف پول معمولی یا حتی یک ارز دیجیتال خاص، ارزهای مجازی قابلیت صدور توسط بانک‌های مرکزی را ندارند و این امر توجیه کننده‌ی تمایلشان به نوسان است. در نتیجه رمزارز ها کاملاً از ارزهای مجازی متفاوتند و نباید با هم اشتباه گرفته شوند، نهایتاً میتوان آنها را در یک دسته کلی تر با نام ارزهای دیجیتال قرار داد.

آیا این تعاریف جهانی هستند و عمومیت دارند؟ باتوجه به اینکه این فضا مدام درحال رشد و تکامل است باید گفت خیر. رمزارز ها تا جایی که ما میدانیم ۱۰ سالی است که مورد توجه قرار گرفته‌اند، درحالیکه بسیاری از نهادها تنها ۳ تا ۵ سال است که آنها را مدنظر و توجه قرار داده‌اند، دقیقاً از زمانی که محبوبیت بیتکوین به دلیل رشد چشمگیر قیمتش افزایش یافت.

شایان ذکر است که لیبرای فیسبوک باعث تلاطم بزرگ دیگری در میان ناظران مالی شده است. برخی کشورها درحال حاضر به بررسی ماهیت و چگونگی قانونی شدن لیبرا اقدام نموده‌اند.

بنابراین تعریف رمزارز ها بسیار گوناگون و بسته به قلمرویی که میخواهد در آن تعریف شود، متفاوت است. در ایالات متحده آمریکا ۵ سازمان مختلف نظارتی وجود دارد که براساس دیدگاهشان تعاریف متفاوتی از رمزارز ها ارائه داده‎اند. به همین نسبت در ژاپن و روسیه هم تعاریف مختلفی برای رمزارز ها وجود دارد.

در نهایت باتوجه به اینکه فضای کریپتوها با سرعتی بی‌نظیر درحال رشد و تکامل است، تنظیم کنندگان قوانین نیز عقب مانده‌اند، عاقلانه این است که در نظر داشته باشیم ممکن است در آینده تعاریف جدیدی برای ارزهای دیجیتال مطرح شود که ما را ملزم میکند که درخصوص آنها بروز باشیم.

آشنایی با نحوه ساخت توکن ها و بررسی تفاوت ارزهای دیجیتال کوین و توکن

توکن ها ارزهای دیجیتالی هستند که از خود بلاک چین اختصاصی ندارند و روی بلاک چین دیگری جا به جا می شوند. اما کوین ها دارای بلاک چین اختصاصی اند.

به ارزهای دیجیتالی که از خود بلاک چین (شبکه اختصاصی) مستقلی ندارند توکن می گویند. در این مطلب به شیوه ای کاملا آسان توضیح می دهیم که تفاوت توکن و کوین در چیست و در ادامه مزایای ساخت یک توکن به جای بلاک چین اختصاصی را مورد بررسی قرار می دهیم پس تا انتهای مطلب ما را همراهی کنید.

توکن و کوین چیست؟

توکن ها ارزهای دیجیتالی هستند که داخل بازارهای ارز دیجیتال، بلاک چین مستقلی از خود ندارند و روی شبکه های دیگر نظیر اتریوم جا به جا می شوند.
از این تعریف در میابیم در بازار ارز دیجیتال مهم ترین چیزی که یک توکن را با یک کوین متمایز می کند بلاک چین اختصاصی است. بر این اساس یک کوین ارز دیجیتالی است که دارای بلاک چین اختصاصی است.

اگر بخواهیم لیستی از کوین ها را به شما معرفی کنیم می توانیم بیت کوین، ریپل، کاردنو، بیت کوین کش، لایت کوین و هزاران ارز دیجیتال دیگر را نام ببریم. تمامی این کوین ها بلاک چین های اختصاصی خود را دارند.
و اما چین لینک، دای، یرن فایننس، آوی، تتر و بت به عنوان بزرگ ترین توکن های بازار شناخته می شوند.

لازم به ذکر است از بین 3800 ارز دیجیتال موجود در بازار حدود 2800 ارز در واقع توکن هستند و از خود بلاک چینی ندارند. این ارزهای دیجیتال از بلاک چین های دیگر نظیر اتریوم، ایاس، تزوس و بایننس چین استفاده می کنند. وب سایت مارکت کپ(coinmarketcap) اولین وبسایتی بود که توکن و کوین را از یکدیگر جدا کرد.

نکته: در نظر داشته باشید موارد توضیح داده شده درباره تفاوت توکن ها و کوین ها، مطابق با باور موجود در بازار بود. اگر بخواهیم نگاه کلی تری به این موضوع داشته باشیم واحدهای ارزی مستقل در شبکه اختصاصی خود نیز یک توکن به شمار می روند. به عنوان مثال اتر که یک ارز بومی شبکه اتریوم است هم به عنوان یک توکن محسوب می شود اما در بازار به عنوان یک کوین شناخته می شود.

اکثر توکن های موجود در دنیای ارزهای دیجیتال توکن های کاربردی هستند. به این صورت که تنها در اکوسیستم مربوط به یک پروژه می توان از آنها استفاده نمود و برای انجام کاربرد خاصی در یک پروژه به کار می روند.

اگر بخواهیم مثالی برای این مطلب بزنیم در نظر بگیرید در یک پروژه بلیت های مترو بین شهری را فقط بتوان با یک توکن مخصوصی خریداری کرد. در چنین حالتی آن توکن تنها برای خرید بلیت مترو کاربرد دارد و مثلا برای خرید از فروشگاه و یا خرید غذا از رستوران نمی توان از این توکن استفاده نمود.
برای طراحی و ساخت یک بلاک چین نیاز به پرداخت هزینه های بسیار بالای نجومی است. علاوه بر این ایجاد یک توکن برای توسعه دهندگان بلاک چینی بسیار آسان تر از ایجاد یک شبکه مستقل تحت یا همان بلاک چین است. بنابراین در اکثر پروژه ها می توان بدون نیاز به ساخت بلاک چین، ارز دیجیتال(توکن) مورد نیاز خود را ایجاد کرده و از آن برای انجام اهدافشان استفاده کنند.

معمولا در پروژه هایی که توسعه دهندگان آن هدف توسعه یک بلاک چین خاصی را دارند ابتدای کار از یک بلاک چین واسطه استفاده می کنند و با کمک آن توکن مورد نیاز خود را ایجاد کرده و با پیش فروش آن مانند عرضه اولیه سکه در ازای پول کلی یا دیگر ارزهای دیجیتال توکن های خود را قبل از راه اندازی و اجرای پروژه می فروشند.

علاوه بر این تعدادی از توکن ها بعد از اینکه به اندازه کافی رشد و توسعه یافتند با راه اندازی بلاک چین اختصاصی خود به کوین تبدیل می شوند.

یکی از تفاوت کوین ها با توکن ها در این است که هر کدام از کوین ها می توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند اما توکن ها تنها روی کیف پول بلاک چین میزبان خود ذخیره می شوند. برای مثال تمامی توکن های مبتنی بر بلاک چین کاردانو روی کیف پول ها و آدرس های کاردانو قابل ذخیره هستند. اما نمی توانید بیت کوین را روی آدرس کاردانو ذخیره کنید. چون بیت کوین خود به تنهایی یک کوین است.

تفاوت توکن و کوین در چیست؟

• توکن ها ارزهای دیجیتال فاقد بلاک چین اختصاصی خود هستند، اما کوین ها ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک چین اختصاصی خود را دارند.
• کوین ها تنها واسطی برای پرداخت ها و تراکنش ها هستند. اما توکن ها اکثرا کاربردی هستند و برای یک یا چند کاربرد خاص مورد استفاده قرار می گیرند.
• توکن ها تنها قابل ذخیره روی کیف پول های بلاک چین میزبان خود هستند در حالی که کوین ها آدرس ها و کیف پول های اختصاصی خود را دارند.

نحوه ساخت توکن ها چگونه است؟

توکن ها روی هر شبکه بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان های برنامه نویسی سطح بالا استفاده می کند قابل ایجاد هستند. بلاک چین اتریوم هم اکنون بیش از 80 درصد توکن های بازار را میزبانی می کند. بایننس چین، ایاس، کازماس، تزوس و ترون به ترتیب پس از اتریوم میزبان توکن های بازار هستند.
اگر بخواهیم ساده تر بیان کنیم، توسعه دهندگان باید بر اساس قوانین و استاندارهایی که تیم یک بلاک چین برای ساخت و ایجاد یک توکن مشخص نموده است، با استفاده از زبان های برنامه نویسی قراردادهای هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و به کمک ابزارهای موجود آن را در بلاک چین مورد نظر پیاده سازی نمایند. به عنوان نمونه، سالیدیتی زبان برنامه نویسی مورد استفاده برای ایجاد توکن در اتریوم است و استاندارد اصلی بلاک چین اتریوم جهت ساخت توکن ERC-20 نام گذاری شده است.

ساخت یک توکن زمان زیادی نیاز ندارد و تنها در کمتر از یک ساعت و با پرداخت هزینه ها بسیار اندک (کارمزدهای شبکه) قابل انجام است. اما این را در نظر داشته باشید ارزش یک توکن صرفا با ایجاد آن قابل تضمین نیست.
به بیان دیگر ساخت یک توکن کار بسیار آسانی است اما توکن های بدون هدف و کاربرد فاقد ارزش هستند.
لازم است بدانید از آنجا که ساخت توکن های بی ارزش و بدون کاربرد بسیار آسان است روشی برای کلاهبرداری ها ایجاد کرده است. به این صورت که گاها کلاهبردان امکان مبادله توکن های بی ارزش را با پول های واقعی فراهم می کنند.
توکن هایی دارای ارزش هستند که در یک یا چند پروژه کاربردی قابل استفاده باشند و در لیست صرافی های معتبر افزوده شوند که به هیچ عنوان کار آسانی نیست.
حدود بیش از 90 درصد توکن های عرضه شده در بازار فاقد ارزش هستند و بازار هدف و کاربرد مشخصی ندارند. این توکن ها صرفا با هدف پر کردن جیب سازنده آنها طراحی شده اند.
نمونه ای از کلاهبرداری ها در سال 2017 صورت گرفت و آن سال به جنون ICO ها مشهور شد. در آن سال کلاهبرداران با پیش فروش توکن های خود به افراد ناآگاه سرمایه گذار چند میلیون پول به جیب زدند. بر اثر انفجار حباب بازار در سال 2018 کلیه آن تکون ها فراموش ده و هیچ گاه حتی به قیمت اولیه خود نرسیدند.

بیشتر بخوانید: ارز دیجیتال چیست؟

مزایای استفاده از توکن چیست؟

مهم ترین مزیت استفاده از توکن ها به جای ایجاد یک بلاک چین مجزا صرفه جویی در وقت و هزینه آنها برای ساخت توکن است.
از آنجا که ایجاد یک شبکه بلاک چین زمان بر است و نیاز به هزینه های زیادی دارد اکثر توسعه دهندگان اول کار توکن خود را روی یک شبکه بلاک چین دیگر مانند اتریوم پیاده سازی می کنند و سپس با جذب سرمایه به صورت خصوصی یا عمومی و افزودن آن به صرافی ها، سرمایه و زمانبندی مورد نظر خود را به دست می آورند. در این زمان می توانند شبکه بلاک چین اختصاصی خود را راه اندازی کنند. سپس توکن ها را به بلاک چین خود منتقل کنند. ترون یک نمونه ارز دیجیتال است که در اول کار به صورت توکن اتریومی روی شبکه بلاک چین اتریوم عرضه شد و پس از ایجاد شبکه بلاک چین ترون به شبکه اصلی خودش منتقل شد.
در بسیاری از موارد در پروژه ها نیازی به ایجاد و پیاده سازی یک بلاک چین اختصاصی وجود ندارد. در چنین حالتی پروژه ها می توانند از امنیت بلاک چین میزبان خود بهره گیرند. توکن بومی پروژه چین لینک در حال حاضر بر روی شبکه اتریوم قرار دارد و به خوبی کار می کند. پروژه چین لینک از حساسیت بالایی برخوردار است و امنیت بالای شبکه اتریوم این اطمینان خاطر را برای این پروژه فراهم می آورد. ارز دیجیتال تتر همانطور که در مقالات قبلی هم توضیح دادیم یک استیبل کوین با پشتوانه دلاری است که قیمت آن همیشه یک دلار است و هدف از ایجاد آن حفاظت از سرمایه گذاران در برابر نوسانات ارزهای دیجیتال است. پروژه بزرگ تتر نیز از بلاک چین اتریوم استفاده می کند. این پروژه با قرار دادن توکن های خود روی تعدادی از بلاک چین های امن ضرورتی در استفاده از بلاک چین اختصاصی نمی بیند.

در این مطلب به طور کامل با توکن ها و تفاوتشان با کوین آشنا شدیم. توکن ها در واقع ارزهای دیجیتالی هستند که از خود بلاک چین اختصاصی ندارند و روی بلاک چین دیگری میزبانی می شوند. و از کیف پول های بلاک چین میزبان استفاده می کنند. اما اگر بخواهیم یک تعریف کلی در نظر بگیریم به هر واحد ارزی که در یک شبکه بلاک چین قرار دارد توکن می گویند. توکن ها از طریق کدهای برنامه نویسی و با قراردادهای هوشمند ساخته می شوند. مزیت اصلی استفاده از توکن ها به جای ایجاد بلاک چین کاهش وقت و هزینه است.

توکن چیست و تفاوت آن با بیت کوین در چیست؟

برای دستیابی به درک بهتر بازارهای رمزنگاری، طبقه‌بندی ارزهای رمزپایه به دو دسته مجزای سکه‌ها و توکن‌ها ساده‌ترین راه است.

در ادامه با سایت بیت جو همراه باشید تا بیشتر درباره این مبحث صحبت کنیم

کوین چیست؟

کوین در بلاکچین در درجه اول به عنوان پول به کار برده می‌شود. به عنوان مثال می‌توان به بیت کوین، Litecoin و Dogecoin اشاره کرد.

در حالی که هر سه تفاوت زیادی دارند، اما در یک چیز مشترک هستند، آن‌ها برای ذخیره ارزش پول وجود دارند.

کوین ها برای چه استفاده می‌شوند؟

هیچ قابلیت اضافه شده‌ای برای این کوین‌ها وجود ندارد، آن‌ها فقط برای ذخیره یا خرید و فروش به عنوان یک نوع ارز وجود دارند.

می‌توانید آن‌ها را استخراج کنید و در کیف پول خود ذخیره کنید و از آنها برای خرید و فروش چیزهایی استفاده کنید.

کوین چیست؟

کوین به هر ارز رمزنگاری شده‌ای گفته می‌شود که دارای بلاکچین مستقل باشد، مانند بیت کوین.

ارزهای رمزپایه از ابتدا راه‌اندازی می‌شوند و شبکه گسترده‌تر برای دستیابی به یک هدف چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟ خاص طراحی شده است. به عنوان مثال، بیت کوین به عنوان ذخیره ارزش و واسطه ارز مقاوم وجود دارد که دارای یک سیاست پولی مطمئن و ثابت است.

رمز اصلی بیت کوین، BTC ( بیت کوین)، باارزش ترین ارز رمزنگاری شده در بازار است و هم بالاترین سقف بازار را دارد و هم بازار واقعی را در بخش ارزهای رمزپایه دارد.

پروژه‌های کوین به طور معمول از فن آوری‌های گذشته یا سایر ارزهای رمزپایه الهام می‌گیرند و آن‌ها را در یک شبکه نوآورانه با هدف خاص قرار می‌دهند.

نمونه دیگری از کوین، Ethereum’s Ether (ETH) سکه بومی قراردادهای هوشمند برای ایجاد برنامه‌های رایانه‌ای عمومی است که با بلاکچین غیرمتمرکز اجرا می‌شوند.

اتریوم به جای تمرکز بر روی داده‌های مالی، روی داده‌های برنامه دلخواه متمرکز است که می‌تواند رسانه‌های اجتماعی را پوشش دهد.

اتر برای ارسال / دریافت، مدیریت دارایی‌ها، پرداخت هزینه‌ها و تعامل با برنامه‌های غیرمتمرکز (dapps) در شبکه استفاده می‌شود.

ممکن است در مورد Altcoins هم چیزی شنیده باشید. اساساً ما هر Altcoins را سکه‌ای می‌نامیم که جایگزین بیت‌کوین باشد.

توکن چیست؟

از طرف دیگر توکن ها معمولاً روی بلاکچین اتریوم ساخته می‌شوند، زیرا از نظر عملکرد و ویژگی امکانات بسیار بیشتری را ارائه می‌دهد.

توکن‌ ها برای چه استفاده می شوند؟

توکن ها در مقایسه با سکه‌ها دامنه بسیار گسترده‌تری در استفاده را دارند. همه توکن ها می‌توانند موارد زیادی را نمایش بدهند، مثل اعتبار پیش پرداخت برای یک API! با این حال، برعکس کوین‌ها، رمز ارزها پول نیستند و جز integ جدایی‌ناپذیر، مدل امنیتی بلاکچین هم نیستند (برای پاداش دادن به ماینرها استفاده نمی‌شوند).

به همین علت بلاکچین‌هایی مانند اتریوم نیز کوین‌های جداگانه از رمزها را دارند.

توکن‌ ها

توکن ها هزینه منحصر به فردی از سیستم عامل‌های گسترده قراردادهای هوشمند مانند اتریوم است که کاربران را قادر می‌سازد توکن‌هایی را که از مشتقات بلاکچین اصلی هستند، ایجاد، صادر و مدیریت کنند.

به عنوان مثال، در سال 2017 استاندارد توکن تقویت شد که اساساً یک پروتکل برای ایجاد توکن (علاوه بر ETH) در بلاک چین اتریوم است که می‌تواند با یکدیگر مبادله شود.

پروژه‌ها با استفاده از قراردادهای هوشمند، برنامه‌ای را در اتریوم اعلام یا ایجاد می‌کنند و برای استفاده در آن برنامه، یك توکن بومی صادر می‌کنند و در این فرآیند مستقیماً از سرمایه‌گذاران اتریوم سرمایه جمع می‌کنند.

توکن ها گوشه‌ای از بازار ارزهای رمزپایه را اشغال می‌کنند که در آن‌ها به عنوان نشانه‌های “سودمند” در اکوسیستم یک برنامه برای ایجاد انگیزه در رفتار خاص یا پرداخت هزینه کار می‌کنند. به عنوان مثال، توکن معروف ERC-20 Dai بخشی از MakerDAO dapp در اتریوم است.

MakerDAO راهی برای دسترسی کاربران به ابزارهای اعتباری مانند وام با استفاده از DAI است که برای پایداری طراحی شده است.

توکن ERC-20 مانندDai با هر رمز دیگر ERC-20 یا سایر استانداردهای مبتنی بر اتریوم مثل ERC-721 از جمله کوین ETH قابل تعویض است.

در نتیجه، توکن‌ها به عنوان نشانه‌های خاص در شبکه ارز رمزنگاری شده بلاک چین وجود دارند، مانند Dai که در اکوسیستم اتریوم وجود دارد.

کوین ها باید از طریق صرافی‌های ارز رمزنگاری شده با یکدیگر مبادله شوند زیرا روی پروتکل‌های کد متفاوت و غیراستاندارد ساخته شده اند.

برعکس، توکن‌های موجود در اتریوم (به عنوان مثال، ERC-20) می‌تواند از طریق برنامه‌های داخلی در میان یکدیگر و با حداقل اصطکاک مبادله شوند، زیرا براساس پروتکل‌های کد استاندارد ساخته شده‌اند.

چگونه توکن‌ها و کوین‌ها ارزش کسب می‌کنند؟

مقدار توکن معمولاً براساس میزان مفید بودن آن تعیین می‌شود. توکن‌هایی با کاربردهای بیشتر و موارد استفاده با ارزش تر، معمولاً ارزش بیشتری خواهند داشت، و معمولاً درجایی از حدس و گمان‌ها، بر اساس پتانسیل آینده بلاکچین برای تبدیل شدن به یک فناوری غالب وجود دارد.

تفاوت های اصلی بیت کوین و توکن

بعضی از تفاوت‌های اساسی توکن دیجیتال و سکه دیجیتالی به شرح زیر است:

سکه‌های دیجیتال براساس چه تفاوتی میان سکه و توکن وجود دارد؟ شبکه بلاکچین بومی ساخته می‌شوند، توکن‌ها بر روی بلاکچین موجود ساخته می‌شوند.

ایجاد کوین‌های دیجیتال دشوارتر از توکن‌هایی است که می‌تواند براساس زنجیره بلوکی موجود مانند اتریوم ساخته شود.

نقطه پول پایدار چیست؟

مزیت اصلی پایدار کوین‌ها سود بیشتر برای کاربران رمزنگاری است. به دلیل ثبات آن‌ها، گزینه بهتری برای کسب سود پول شما هستند، شما می‌توانید به راحتی آن‌ها را در یک پروتکل بلاکچین سپرده گذاری کنید و بدون نگرانی در مورد نوسانات، مانند سایر کوین‌ها درآمد کسب کنید.

انواع مختلف پول های ثابت چیست؟

دو نوع اصلی پول پایدار وجود دارد:

سکه‌هایی مانند Gemini و USDC به کاربران اجازه می‌دهد تا مقدار مشخصی را خریداری کنند و سپس آن‌ها مبلغ مربوط به پول پرداخت شده را در بانک ذخیره می‌کنند، جایی که برای آن‌ها سود جمع می‌کند.

سکه‌های ثابت با پشتوانه کالا، مانند MakerDAO ریسک بیشتری دارند. شما رمز ارز خود را به یک حساب واریز می‌کنید و مبلغ مربوطه را در مقابل آن قرض می‌کنید.

آیا پول‌های ثابت بهتر از بیت کوین هستند؟

بستگی به این دارد که می‌خواهید از آن‌ها برای چه کاری استفاده کنید. به عنوان یک دارایی سود‌آور بیت کوین پتانسیل بیشتری برای به‌دست آوردن ارزش در طول زمان و بازده عظیم سرمایه اولیه شما دارد.

آیا سکه های کریپتو با توکن های کریپتو تفاوت دارند؟ – وبلاگ کافه تریدر – اخبار، مقالات و منابع ارزهای دیجیتال

بخش بزرگی از کاربران کریپتو از اصطلاحات «کوین» و «توکن» به جای یکدیگر استفاده می‌کنند. با این حال، این اصطلاحات اغلب به دو دسته متمایز اشاره دارند. در حالی که «دارایی‌های دیجیتال» یک اصطلاح کلی است و می‌تواند به هر شکلی از متغیرهای ارزش دیجیتال اشاره داشته باشد، این موضوع را نمی‌توان برای سکه‌ها و توکن‌ها بیان کرد. در اینجا تفاوت های اصلی بین این دو عبارت است.

سکه چیست؟

سکه یک دارایی دیجیتالی بومی بلاکچین مربوطه خود است. آنها برای انتقال و ذخیره ارزش در پلتفرم های بلاک چین لایه 1 مانند بیت کوین و اتریوم استفاده می شوند. بیت کوین اولین سکه ای بود که در فضای ارزهای دیجیتال راه اندازی شد و بیشترین سهم از ارزش قفل شده روی ریل آن را به خود اختصاص داد.

سکه های رمزنگاری از طریق روشی به نام استخراج ایجاد می شوند. آنها غیرمتمرکز، مقاوم در برابر سانسور و تغییر ناپذیر هستند. هنگامی که یک سکه کریپتو بر روی بلاک چین اصلی خود منتقل می شود، داده های تراکنش در دفتر کل شبکه ذخیره می شود، به این معنی که نمی توان آن را دستکاری یا دستکاری کرد. BTC، ETH و BNB نمونه هایی از سکه های رمزنگاری هستند.

توکن ها چیست؟

یک توکن بر روی یک بلاک چین صادر می شود و می تواند همان استاندارد دارایی بومی آن زنجیره را داشته باشد. با این حال، توکن ها ابزارهای گسترده تری نسبت به سکه دارند و بر روی بلاک چین های موجود ایجاد می شوند (به عنوان مثال، اتریوم را در نظر بگیرید). به زبان ساده، می‌توان گفت که سکه‌ها شکلی از ارزهای دیجیتال هستند، در حالی که توکن‌ها می‌توانند عملکردهای مختلفی را نشان دهند. به عنوان مثال، یک توکن می تواند به عنوان یک توکن غیرقابل تعویض (NFT)، یک واحد داده زنجیره بلوکی که می تواند با فایل های دیجیتالی مانند عکس، فیلم و صدا مرتبط شود، استفاده شود.

عملکرد مشابه سکه ها برنامه های غیرمتمرکز مختلفی (dApps) در فضای کریپتو وجود دارد و اکثر آنها از توکن های خود برای ارائه انگیزه های مالی برای کاربران و گسترش عملکرد محصولات خود استفاده می کنند.

توکن‌ها از طریق قراردادهای هوشمند، نرم‌افزارهای مبتنی بر بلاک‌چین مدیریت می‌شوند که به‌طور خودکار رویدادها و اقدامات روی زنجیره را بر اساس فهرست از پیش تنظیم‌شده‌ای از پارامترها اجرا، کنترل یا مستند می‌کند. قراردادهای هوشمند نشان دهنده یک تغییر پارادایم از نظر تعهدات قراردادی هستند زیرا به طور کامل فساد انسانی را از معادله حذف می کنند.

به عنوان یک قاعده کلی، توکن ها می توانند به صورت فیزیکی از یک اکوسیستم بلاک چین به اکوسیستم دیگر منتقل شوند. توکن‌هایی که از این ویژگی پشتیبانی می‌کنند، دارایی‌های دیجیتالی متقابل یا زنجیره‌ای متقابل نامیده می‌شوند. از این نظر، آنها کاملاً بر خلاف کوین ها هستند که نمی توانند مستقیماً به خارج از شبکه اصلی خود منتقل شوند. USDT تتر نمونه ای از توکنی است که بر روی بلاک چین های مختلف عمل می کند.

بستن افکار

در حالی که سکه‌ها و توکن‌ها در بسیاری از جنبه‌های کلیدی متفاوت هستند، هر دو اجزای اساسی اکوسیستم گسترده‌تر ارزهای دیجیتال هستند. همانطور که فناوری بلاک چین به پیشرفت خود ادامه می دهد، سکه ها و توکن ها به طور فزاینده ای به جریان اصلی تبدیل می شوند. با توجه به ظهور شرکت‌ها و سرمایه‌گذاران سنتی که مایل به ورود به فضای رمزنگاری هستند، احتمالاً در آینده نزدیک شاهد عملکردهای بیشتر و تعداد بیشتری از سکه‌ها و توکن‌های کریپتو خواهیم بود.

با استفاده از موارد استفاده در صنایع مختلف، از جمله آموزش، کشاورزی، پزشکی، و بسیاری دیگر، بلاک چین نه تنها می‌ماند، بلکه می‌تواند در دگرگونی بخش‌های کلیدی اقتصاد و جامعه به طور کلی مفید باشد.

دیوید یک مشتاق ارزهای دیجیتال و متخصص در امور مالی شخصی است. او انتشارات متعددی برای پلتفرم های مختلف ایجاد کرده است. او دوست دارد چیزهای جدید را کشف کند و به این ترتیب در وهله اول بلاک چین را کشف کرد.