استراتژی های سرمایه در گردش

ترجمه دارای وضعیت طلایی بوده استراتژی های سرمایه در گردش و تا 24 ساعت در صورت عدم رضایت مشتری مبلغ مورد نظر عودت داده خواهد شد.

بعد از خرید این محصول یک فایل برای شما قابل دانلود خواهد بود که دارای ورد (word) ترجمه مقاله است که قابل ویرایش است و همچنین pdf ترجمه مقاله به همراه pdf مقاله انگلیسی برای شما قابل مشاهده خواهد بود. در فایل های دانلود هیچگونه تبلیغاتی وجود ندارد و شما با خیال راحت میتوانید از ترجمه مقاله استفاده کنید.

1. مقدمه
2. مروری بر مقالات و توسعه فرضیه
3. ساختار متغیر و آمار توصیفی
4. نتایج
5. نتیجه گیری

سن یک مدیرعامل سطح دغدغه های شغلی او را تعیین می کند (‏گیبونز و مورفی، ۱۹۹۲ پرندرگاست و استول، ۱۹۹۶ هولمستروم، ۱۹۹۹ سرلینگ، ۲۰۱۴ لی و همکاران، ۲۰۱۷ کروکی و همکاران، ۲۰۱۷)‏. در مقایسه با مدیر عاملان قدیمی تر، مدیر عاملان جوان تر با فشار بیشتری از جانب بازار کار مدیریتی مواجه می شوند، زیرا آن ها معمولا در مراحل اولیه شغلی خود قرار دارند و بازار هنوز هم توانایی های آن ها را ارزیابی می کند. در نتیجه آن ها به احتمال زیاد به دلیل درک بی کفایتی جایگزین می شوند. علاوه بر این، اثرات دغدغه های شغلی برای مدیر عاملان جوان تر به دلیل بازده بالاتر برای تغییر درک بازار قوی تر است، زیرا آن ها یک شغل طولانی تر در پیش رو دارند (گیبونز و مورفی، 1992). این احتمال وجود دارد که مدیر عاملان جوان به دنبال ایجاد سرمایه شهرت خود و حفظ فرصت های شغلی فعلی و آینده خود باشند. از آنجا که سیاست های سرمایه در گردش، پیامدهای بلندمدتی هم برای شرکت ها و هم برای مدیر عاملان آن ها دارند، ما نشان می دهیم که سن مدیرعامل، از طریق تاثیر بر دغدغه های شغلی استراتژی های سرمایه در گردش مدیرعامل، بر سیاست های مدیریت سرمایه در گردش یک شرکت تاثیر می گذارد. سرمایه گذاری سرمایه در گردش باید تامین مالی شود، در نتیجه فرصت و هزینه های تامین مالی بالاتری برای یک شرکت ایجاد می کند (کیشنیک و همکاران، 2013). از این رو مدیر عاملان جوان تر ممکن است با حفظ سطح پایین تر سرمایه در گردش (‏فرضیه استراتژی تهاجمی)‏، مدیریت سرمایه در گردش را با شدت بیشتری انتخاب کنند. برعکس ممکن است مدیر عاملان جوان برای اجتناب از تاثیر منفی بالقوه بر عملکرد شرکت به دلیل از دست دادن فروش ناشی از کمبود موجودی و یا سیاست های اعتباری شدید، انتخاب کنند که سطح بالاتری از سرمایه در حال کار را در اختیار داشته باشند (‏فرضیه استراتژی محافظه کار)‏. ما به پیروی از مطالعه هیل و همکاران (‏۲۰۱۰) ‏و اکتاس و همکاران (‏۲۰۱۵)‏، مدیریت سرمایه در گردش یک شرکت را با سرمایه در گردش خالص، یعنی الزام به سرمایه در گردش (‏WCR)‏، ارزیابی می کنیم که به صورت مجموع حساب های دریافتی و خالص موجودی حساب های قابل پرداخت تقسیم بر فروش تعریف شده است. سرمایه در گردش خالص، در درجه اول دارایی های جاری را مرتبط با نقدینگی مانند اوراق بهادار نقدی و قابل فروش یا بخش های فعلی بدهی های بلند مدت در نظر نمی گیرد. در عوض سرمایه درگردش عملیاتی خالص بیشتر مربوط به مفهوم کلی "ناب بودن" است که روابط یک شرکت با مشتریان و تامین کنندگان از طریق اعتبار تجاری را نشان می دهد. در همین حال، سرمایه درگردش خالص نیز نشان می دهد که چگونه شرکت ها موجودی را مدیریت و تامین مالی می کنند. کیسچنیک و همکاران (‏۲۰۱۳) ‏اشاره می کنند که بخش قابل توجهی از دارایی های اکثر شرکت ها در سرمایه در گردش عملیاتی خالص گره خورده است. هیل و همکاران (‏۲۰۱۰) با دلیل بیان می کنند که سرمایه گذاری در سرمایه در گردش عملیاتی خالص، ابعاد متعددی از تعدیل های یک شرکت در تصمیمات مالی و عملیاتی را نشان می دهد. ما منحصرا بررسی می کنیم که چگونه سن مدیرعامل بر سطح سرمایه درگردش خالص تاثیر می گذارد.

The age of a CEO determines the level of his/her career concerns (Gibbons and Murphy, 1992; Prendergast and Stole, 1996; Holmström, 1999; Serfling, 2014; Li et al., 2017; Croci et al., 2017). Compared to older CEOs, younger CEOs face more intense pressure from the managerial labor market since they are usually in their early career stage and the market is still assessing their abilities. Consequently, they are more likely to be replaced due to perception of incompetence. Further, the effects of career concerns are stronger for younger CEOs due to higher returns to changing the market perception since they have a longer career ahead (Gibbons and Murphy, 1992). It is more likely that younger CEOs seek to build their reputation capital and secure their current job and future opportunities. Since working capital policies have long-term implications for both firms and their CEOs, we argue that CEO age affects a firm’s working capital management policies through its impact on the CEO’s career concerns.4 Working capital investment needs to be financed, thereby creating higher opportunity and financing costs for a firm (Kieschnick et al., 2013). Hence, younger CEOs may choose to manage working capital more aggressively by maintaining a lower level of working capital (Aggressive strategy hypothesis). Conversely, to avoid the potential negative impact on firm performance from the loss of sales due to stock-outs and/or tight credit policies, younger CEOs may choose to hold a higher level of working capital (Conservative strategy hypothesis). Following Hill et al. (2010) and Aktas et al. (2015), we evaluate a firm’s working capital management with net operating working capital, i.e., working capital requirement (استراتژی های سرمایه در گردش WCR),5 defined as the sum of accounts receivable and inventory net of accounts payable scaled by sales. Net operating working capital does not consider current assets primarily associated with liquidity such as cash and marketable securities or current portions of long-term debt. Instead, net operating working capital is more related to an overall concept of ‘‘leanness’’, which reflects a firm’s relations with customers and suppliers through trade credit. Meanwhile, net operating working capital also reflects how firms manage and finance inventory. Kieschnick et al. (2013) note that a substantial portion of most firms’ assets is tied up in net operating working capital. Hill et al. (2010) argue that investment in net operating working capital captures multiple dimensions of a firm’s adjustments to operating and financing decisions. Specifically, we examine how CEO age affects the level of net operating working capital.

سرمایه در گردش

سرمایه در گردش چیست؟ سرمایه های در گردش که به آنها Working capital می گویند از جمله رایج ترین و پر کاربرد ترین اصطلاحاتی هستند که در رشته های حسابداری و مدیریت مالی وجود دارد. این اصطلاح می تواند نشان دهنده یک شاخص مهم در خصوص نقد شوندگی و نقد پذیری برای سرمایه های یک فرد یا یک شرک باشد. ما در این مقاله سعی می کنیم بدون پرداخت به اصطلاحات پیچیده حسابداری و مدیریت امور مالی برای شما عزیزان تعریفی بسیار مناسب و جامع در خصوص سرمایه در گردش ارائه دهیم. بیشتر سعی می کنیم تمامی این تعاریف را از طریق ارائه مثال هایی ارائه کنیم که هم قابل درک باشد و هم اینکه شما بتوانید راحت تر با تعریف سرمایه در گردش آشنا شوید و بدانید که به دست آوردن و در اختیار داشتن این سرمایه و حساب و کتاب آن تا چه اندازه برای شرکتها مهم است.

دارایی جاری چیست؟

سرمایه در گردش

پیش از آنکه بخواهیم سرمایه در گردش را بررسی کنیم باید در اولین قدم به بررسی و تحلیل دارایی های جاری بپردازیم. ما به تمامی دارایی که به صورت منطقی احتمال دارد در پایان سال مالی نقد شود دارایی های جاریمی گوییم. این دارایی ها با یک حساب منطقی تعیین می شوند یعنی برای حساب آنها نه خیلی خوشبینانه رفتار می شود نه بدبینانه بر اساس احتمالات سال های پیش و استراتژی های سرمایه در گردش یا رقبا این تحلیل در خصوص دارایی جاری شکل میگیرد. در ادامه بررسی سرمایه گردش باید به شما بگوییم که پول می تواند یکی از دارایی های جاری ما محسوب شود. اگر مجموعه سرمایه گذاری های کوتاه مدتی کرده است و یا سرمایه گذاری های بلند مدتی داشته است که موعد تمامی آنها در طول سال مالی جاری می باشد. می توانیم این موارد را به عنوان دارایی های جاری بر شماریم و در محاسبه بیاوریم.

سرمایه در گردش چیست؟

در ابتدا باید به شما بگوییم که به تمامی انواع دارایی های جاری سرمایه های در گردش نیز گفته می شود. یکی از انواع سرمایه های در گردش و یا دارایی های جاری می تواند محصولاتی باشد که در انبار وجود دارد و می تواند بر اساس داده های آماری و شرایط بازار در طول سال مالی تبدیل به پول نقد شود. همچنین اگر برخی از حساب ها برای شما وجود داشته باشد که قرار است در بازه های زمانی کوتاهی دریافت شود می تواند در طبقه بندی سرمایه در گردش و دارایی جاری قرار بگیرد.

بدهی های جاری

همان طور که شرکت ها دارای دارایی های جاری هستند که به آنها سرمایه در گردش هم می گویند، بدهی های جاری هم دارند که درست نقطه مقابل دارایی جاری می باشد. نوع تعریف کردن بدهی های جاری هم دقیقا با همان فاکتور بررسی دارایی های جاری می باشد. یعنی هر میزان پول نقد یا سرمایه ای که باید در طی یک سال مالی بابت بدهی ها و یا خرید محصولات جدید یا موارد اولیه ضروری پرداخت شود می تواند بخش از بدهی های جاری باشد. در این جا با یک اصطلاح جدید رو به رو می شویم به نام : سرمایه در گردش خالص

سرمایه در گردش خالص

به اختلافی که بین دارایی های جاری شرکت یا مجموعه با بدهی های جاری یک شرکت یا مجموعه وجود دارد می گویند سرمایه در گردش خالص. تمامی دارایی هایی که یک شرکت دارد و احتمال دارد که در طی یک سال مالی نقد شود و در نهایت در اختیار مجموعه و شرکت باقی بماند می شود خالص سرمایه ای که برای شرکت در گردش است. این دقیقا همان مبلغی است که تمامی هزینه های حقوق و دستمزد و نیاز های روزانه و ماهانه یک شرکت را می تواند تامین کند.

نکته مهمی که در خصوص سرمایه در گردش وجود دارد این است که برخی از شرکت ها و مجموعه ها امکان دارد در شرایطی که سرمایه گردشی منفی دارند و روند آنها مثبت نیست تا مدتی بتوانند به کار خود ادامه دهند. اما باید این را بدانید که این وضعیت پایدار نبوده و پس از مدتی این مجموعه ها با مشکلات بزرگی مانند ورشکستگی رو به رو می شوند درست مانند کسی که در یک خانه بسیار لوکس زندگی می کند اما بدهی های مالی زیادی دارد که توان پرداخت آنها را در حال حاضر ندارد.

در این شرایط آن فرد در ماشین لوکس خود و خانه لوکس خود می تواند برای مدتی زندگی کند اما س از مدتی مجبور می شود که دارایی های خود را به فروش برساند و دیگر صاحب آن خانه و آن ماشین نباشد. به همین دلیل باید به این نکته توجه کنید که با سرمایه در گردش منفی تنها برای مدتی می توان به بقا ادامه داد اما پس از مدتی همه چیز متفاوت می شود و دیگر شرکت توانایی لازم برای گردش شرکت خود را در اختیار ندارد. به همین دلیل باید در خصوص سرمایه های در گردش و سرمایه های خالص در گردش بسیار دقیق باشید.

نقطه ورشکستی شرکت ها

همان طور که گفتیم تمامی شرکت ها اگر سرمایه در گردش منفی داشته باشند در نقطه ورشکستگی قرار نمی گیرند. اما این می تواند آغازی برای شروع ورشکستگی باشد. اگر شرکت یا مجموعه نتواند در بازه زمانی مشخصی خود را از این وضعیت رها سازد بدون تردید در نقطه ای بین دو تا پنج سال در بهترین حالت به ورشکستگی کامل می رسد. البته این میزان بستگی به شرایط مجموعه و همچنین پتانسیل های مدیریت دارد و تمامی این موارد در این زمینه می تواند تعیین کننده باشد.

نتیجه گیری

در بحث تعریف سرمایه در گردش ما به دو موضوع مهم یعنی دارایی های جاری و بدهی های جاری می رسیم. اختلاف بین این دو بدهی و دارایی را به عنوان سرمایه در گردش خالص می شناسند که این معیار مشخص کننده شرایط شرکت یا مجموعه خواهد بود. یک شرکت شاید دارای سرمایه های در گردش مثبت باشد اما با بررسی بدهی های جاری خالص سرمایه ای استراتژی های سرمایه در گردش که در گردش دارد می تواند روند منفی به خود گرفته و به سمت منفی و در نهایت به سمت ورشکستگی حرکت کند به همین دلیل باید بین سرمایه خالص در گردنش و سرمایه نا خالص در گردش تفاوت قائل شد.